Ook nadat zij de traumatische aspecten van het gebeurde hebben besproken en deze tot op zekere hoogte hebben verwerkt, vinden veel kinderen het nog steeds moeilijk om over de dood te praten. Volwassenen geven wat dit betreft vaak het voorbeeld; die ‘weten niet wat ze moeten zeggen’ wanneer er iemand doodgaat, waardoor ze soms maar helemaal niets zeggen of het hele onderwerp uit de weg gaan. In onze cultuur wordt de dood in de media verheerlijkt, maar betekenisvolle gesprekken over het onderwerp worden meestal vermeden. Psycho-educatie over rouw geeft kinderen en hun verzorgers de gelegenheid om openlijk over de dood te spreken en diepgaander kwesties rondom het overlijden aan te snijden die voorheen nog niet waren besproken.
