Het systeem van gezondheidszorg, waaronder begrepen de tandheelkundige zorg, heeft tot doel de gezondheid van de mens, individueel en als populatie, te optimaliseren. De ‘public health’ richt zich onder meer op de vraag in hoeverre dat doel wordt bereikt. In paragraaf 2.8 zijn de mogelijkheden die er zijn om deze vraag te beantwoorden aan de orde geweest. De daar geschetste problemen bij de evaluatie van de zorg gelden onverkort voor de tandheelkundige zorg; wellicht zelfs in versterkte mate. Zo is de solidariteit in de tandheelkundige zorg relatief beperkt (zie par. 9.4), evenals de collectieve preventie (zie par. 5.6). Een zeer effectief middel voor collectieve preventie van tandcariës als de drinkwaterfluoridering is na langdurige maatschappelijke discussie door de politiek in de jaren zeventig van de twintigste eeuw uiteindelijk afgewezen (zie par. 2.4.2).
