Volgens onze ervaring zijn het de patiënten met een borderline of narcistische persoonlijkheidsstoornis die de therapeut voor de meest hardnekkige problemen plaatsen. In zekere zin stellen deze twee groepen patiënten de therapeut voor tegengestelde dilemma’s: patiënten met een borderline persoonlijkheidsstoornis zijn te behoeftig en overgevoelig voor veel therapeuten, terwijl patiënten met een narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPS) vaak niet kwetsbaar of gevoelig genoeg zijn. Beide groepen staan ambivalent tegenover het therapeutische proces. Evenals bij onze behandeling van patiënten met een borderline persoonlijkheidsstoornis is ook onze aanpak van patiënten met NPS op modi gebaseerd. Het was grotendeels met het oog op een meer succesvolle behandeling van deze twee typen patiënten dat we het begrip modus hebben ontwikkeld. Met de modusbenadering kunnen we een therapeutische alliantie opbouwen met dat deel van de patiënt dat gezondheid nastreeft en tegelijkertijd vechten tegen het slecht aangepaste deel, dat neigt naar isolement, zelfvernietiging en het beschadigen van anderen.
