Net als een therapeutische relatie heeft ook een supervisierelatie ethische implicaties. De supervisor heeft de ethische verantwoordelijkheid verlammende patronen in het supervisieproces te herkennen en mogelijk zijn eigen aandeel daarin aan te kaarten, zodat de ethische context van de supervisiecontext hersteld wordt. Vanaf het begin moet de supervisor transparant zijn over zijn werkwijze en de kaders; alles wat onduidelijk is, kan ten nadele van de supervisant uitvallen. Het is interessant na te denken over grensvervagingen die ontstaan als supervisant of supervisant behoeften tracht te bevredigen die niet in de supervisie thuishoren. Houdt de supervisor bij alles wat hij doet het belang van de supervisant in de gaten?
