Al eind vorige eeuw was open communicatie na incidenten in de zorg een prioriteit. Medische beroepsorganisaties in met name in Australië en de VS beschreven richtlijnen om zogenaamde disclosure-programma’s in de ziekenhuizen in te richten. In de VS beschreef CANDOR de richtlijnen als basis voor dergelijke programma’s. Een van deze programma’s in Massachusetts waarin naast de invoering van open communicatie ook een schikking werd getroffen met de slachtoffers van het incident is goed geëvalueerd. Globaal halveerden het aantal claims, de vergoeding en de doorlooptijd van de juridische procedures. In dit hoofdstuk worden aanbevelingen gegeven voor een programma voor openheid na incidenten in Nederland. Met name draagvlak voor de doelstellingen van het programma binnen alle geledingen van zorginstelling, zorgverleners, management en bestuur is een voorwaarde om het programma te laten slagen – een hele onderneming, die vaardig verandermanagement vereist.
