Bij collaboratieve-dialogische benaderingen van gezinstherapie wordt de cliënt als expert gezien en zijn de verschillende perspectieven gelijkwaardig. Dit heeft geleid tot discussie over de manier waarop macht binnen dialogische therapieën geconceptualiseerd kan worden. Daarbij hebben wetenschappers theorieën gevormd overen onderzoek gedaan naar macht als iets sociaals dat tot stand komt via interacties. Via een review van discursief onderzoek van therapeutische gesprekken willen we meer inzicht krijgen in macht binnen de dialogische therapie. Daarom hebben we systematisch literatuuronderzoek gedaan met behulp van de bibliografische databases PsycINFO, PubMed en CINAHL. Aan de hand van discursief onderzoek van collaboratief-dialogische therapiesessies hebben we de bevindingen van 18 studies onderzocht en gekeken naar de relatie met macht binnen de interacties. Daaruit blijkt dat de nadruk vooral op de therapeut ligt en veel minder op de cliënt. De therapeut komt naar voren als katalysator van de dialoog die geringe of actieve respons gebruikt ter bevordering van de dialogische gesprekken. De therapeut gebruikt macht ook als gevolg van bredere institutionele en sociale verplichtingen die niet overeen kunnen komen met sommige interpretaties van de dialogische therapie. We kijken naar de implicaties voor de praktijk, waar het gebruik van macht om een sessie richting te geven de dialogische interacties stimuleert.