Het digitaal scansysteem doet sinds enkele jaren zijn intrede in de prothetische tandheelkunde. Het doorsturen van driedimensionale tandtechnische informatie is geen toekomstmuziek meer, maar realiteit. In 1973 werd de introductie van de intraorale scanner reeds beschreven door Francois Duret.1,2 Voor de vervaardiging van suprastructuren op implantaten via een digitale workflow wordt vandaag gebruikgemaakt van intraorale scanbodies. Deze laten toe een werkstuk op implantaten te starten op een digitale manier vanuit de tandartsstoel.3Wegens de onvoorspelbare functionele, esthetische en fonetische parameters bij een volledig brugwerk op implantaten, wordt vaak aangeraden om eerst een toetsperiode te voorzien met een voorlopige brug, hier beschreven als de interimbrug.
